Er is de afgelopen weken weer vanalles gebeurd. Zoveel zelfs dat de tijd ontbrak om er even een woordje over neer te schrijven. Ten eerste werd de badkamer, met name de douche onder handen genomen. We hadden gedacht in één verlengd weekend de klus te klaren, maar dat pakte anders uit. We waren enkele dingen uit het oog verloren, zoals de droogtijd van de voorbehandeling (vochtwering) van de gyproc muren en gecementeerde muur, respectievelijk babyblauw en babyroze. Op een gegeven moment leek de douche eerder op een kinderkamer. En dan was er nog het tegelen zelf dat toch minder vlot ging dan gepland. Dat heb je natuurlijk als je dit voor het eerst doet. Uiteindelijk wisten we dit weekend alles af te voegen. Dit koste uiteraard ook weer meer tijd dan voorzien, maar het resultaat mag er wezen!

Ten tweede werd tussentijds even een omkasting voor het inbouwtoilet beneden voorzien, zodat volgende week het toilet gehangen kan worden en ik eindelijk mijn toilettripjes naar oma en opa kan staken. Ten derde werd nagedacht over de keuken. Na bezichtiging van een alternatief voor de Ikea-keuken, die we vanaf het begin in gedachten hadden, werd onze keuze voor Ikea nogmaals bevestigd. Een ‘echte’ keuken zit ver boven ons budget en het alternatief bij Cevo (zelfbouwmarkt) zag er nogal nep uit. Diezelfde week voegden de daad bij het woord, de Ikea keuken werd ergens op een avond gehaald en het weekend later werd ze deels in elkaar gezet onder Peters deskundige toezicht. Als laatste waren er ook nog de ‘kleine’ bezigheden, zoals het plaatsen van de vensterbanken, het aanpassen van de luiken en moederlief gaf de ramen een goede poetsbeurt, waardoor het glas wel verdwenen lijkt. Hieronder enkele indrukken. Intussen kan het aftellen naar de verhuizing (rond half augustus) beginnen en er is nog heel veel te doen.

Vorige zaterdag zetten we onze eerste tanden in de oprit. Er waren dan wel twee kranen langsgeweest, maar deze konden niet alles graven. We wilden geen zand laten afvoeren (dat kost geld), er was weinig ruimte en het was nog niet helemaal duidelijk waar alles kon/moest komen, dus we klaarden de klus zelf met de hand, na overleg met de aannemer die de buizen zal steken. De eerste dag spendeerden we vooraan tussen de stenen waartussen af en toe zand bleek te zitten. De geulen moesten tot bijna één meter diep gaan, dus het was een werk van lange adem.

Dit weekend gingen we verder met versterking. Ik had door de week behoorlijk de grond gekust en had een lichte hersenschudding opgelopen, waardoor Valerie aanbood om te komen helpen. Gelukkig maar, anders waren we nooit klaar geraakt. Op het einde van dag twee hadden we een lange geul tot achter gegraven waarlangs het regenwater naar de regenput zal lopen. We waren zo goed als klaar, toen we nog een ijzeren buis tegenkwamen die dwars door onze geul liep. Tijdens de dag hadden we al betonnen balken en ijzeren draagbalken uit de grond gevist, dus we waren niet verbaasd. Jurr haalde daarop de slijpschijf om het onding uit onze gracht te verwijderen en begon aan de klus. Hij was nog niet op de helft of hij werd verrast door een douche. Er bleek water op de buis te staan. Wat nu?

De buis liep naar (of van) de buurmaan, dus onze eerste reactie was om de buurman te vragen zijn water af te sluiten. En gelukkig bleek dat te werken. Maar dan… we zaten met een doorgeslepen leiding en buren zonder water. Met veel geluk (en hulp van het moeder-netwerk) vonden we die zaterdagavond nog een loodgieter die ons uit de nood hielp door een dop te zetten op de buis. Opeens werd ook duidelijk waarom de buren hun waterrekening opeens enorm daalde toen de vroegere bewoners uit ons huis gingen. De snodaards hadden jaren water afgetapt. De buren hadden door de jaren bedacht hoe ze konden bezuinigen op hun hoge waterfactuur. Ze kochten dus een zuinigere wasmachine en sproeiden hun gras niet meer, juist toen de vroegere bewoners verhuisden. Ze hadden jaren niets doorgehad, maar nu viel alles op de plaats.

De derde dag was minder spannend. Er kwamen nog hier en daar geulen en grondhopen bij, zodat alles open of vol lag. Dinsdag worden de buizen gelegd. Dan mogen we al dat pokkezand met die stenen weer teruggooien. Argh!