In de krant stond vandaag dat de Sint-Sixtusabdij van Westvleteren gaat verbouwen. Doet dat een belletje rinkelen bij iemand? Jawel, daar brouwen ze volgens biergoeroe Michael Jackson – neen niet de overleden popster –  het beste bier van de wereld. Volgens anderen zijn de paters daar de beste marketeers ter wereld. Ze brouwen bier in kleine hoeveelheden en verkopen dit enkel in de abdij zelf, zodat het beste bier ook een exclusief en geheimzinnig bier wordt. Het gevolg is niet alleen meer naambekendheid, maar ook een grotere vraag waar ze normaliter niet op in gaan. Maar met die verbouwingen zien ze hun centen erdoor gaan. Tijd voor een tijdelijke actie dachten de paters. Ze denken erover hun bier tijdelijk in een supermarkt als Colruyt te verkopen om zo de verbouwingswerken te kunnen bekostigen. Uiteraard juichen we dat toe! Ik heb het nog maar één keer gedronken bij een vriend en zou nog wel een glaasje lusten. Zelf heb ik nog niet de moeite genomen om een bak bier te reserveren en op te halen aan de andere kant van het land. En de Colruyt is maar 5 minuten rijden. Ik ben benieuwd of dat feestje uiteindelijk zal doorgaan.

Wat mij betreft, kunnen veel brouwers nog iets leren van de wereldberoemde paters. Bertbier – het bier dat een vriend van ons brouwt in mini-hoeveelheden van een ketel per brouwsel – is wat mij betreft een goede kandidaat voor die aanpak. Bert en zijn vader maken wat mij betreft heerlijke biertjes. Daarenboven is Bert op zoek naar een huis en dan zouden de centjes zeker geen kwaad kunnen. Helaas pindakaas hebben Jurr en ikzelf niet de nodige kennis in huis om zo’n exclusief, overheerlijk biertje te brouwen en onze verbouwingsportemmonaie te spijzen. Neen wij doen juist het omgekeerde: wij wachten op de voltooiing van het dak om ons eerste champagnebier te proeven dat klaar staat in de kelder – een Malheur cuvee royale. Gelukkig is het bijna zover. Jaja je hoort het goed, wij zijn bijna niet meer dakloos. Daarenboven gaan we dit weekend – als het niet pijpenstelen regent – beginnen aan het voegen van de voorgevel.

Vandaag voor het eerst in de Kamer van Volksvertegenwoordigers geweest en dat was toch wel indrukwekkend. Dan heb ik het over het gebouw. Een kolos van een gebouw en bedden van treden. En dan de inrichting: pastel groen en roze.. niet echt mijn ding. Bij ons thuis worden het (ooit) aardetinten denk ik.

En dat-deze-hier dit is dus de reden dat archivarissen bestaan. Die houden tenminste alles netjes bij. Ze zouden mij nog goed kunnen gebruiken op Fiji! Klaar om te verhuizen Jurr?

Zucht – kreun – ai

Een stelling drie hoog opbouwen en spuiten maar. Dan weer erop en opnieuw eraf, erop en eraf. Alles afbreken .. om vervolgens het geheel te verplaatsen en opnieuw te beginnen. Resultaat? : vieze en vuile kleren, stijve spieren en een schone, afgespoten zijgevel.

One (wall) down and one to go.

Maandag kwam de offerte van het dak binnen, waarbij wij perplex stonden van de prijs (amai das duur). Dinsdag slaagde Jurr voor zijn eerste Business Intelligence examen en raakte mijn auto niet door de keuring. Woensdag werden Jurr en ik oom en tante van Tom, het eerste kind van Roland en Mijke. Proficiat! Donderdag  slagen we in dit overzicht even over. En vrijdag kregen we een elektriciteitsfactuur van 500€ binnen (gelijk aan het energieverbruik van een gezin met twee kinderen). Gelukkig is het laatste een fout en moeten we dit niet betalen. Tijdens de werken verbruiken we dan ook bijna niets: 150 kWh.

Vorige donderdag werd in Antwerpen het schooljaar leven ingeblazen op Studay, een studentenfeest georganiseerd door de universiteit en de stad. Maarten, mijn ‘kleine’ broer, ging als eerstejaars het studentenleven verkennen. Op de radio klonk het giga leuk, maar een beetje ‘grote’ zus is natuurlijk stiekem een beetje ongerust. De volgende avond kwam ik thuis en toen bleek dat Maarten zijn avond niet leuk geëindigd was in de Petrol. Hij had op de lange tenen van een zatte student en zijn vrienden gestaan door een opmerking te maken over het morsen op zijn jas. Ze haalden hun vuisten boven en het kwam tot een confrontatie tot de vrienden van Maarten ertussen kwamen. Het resultaat mocht er zijn: een opgezwollen voorhoofd en lip. Na een bezoek aan de dokter en een avondje spoed werd op de CT-scan de barst in zijn voorhoofd bevestigd. Morgen nog eens een afspraak met de gezichtschirurg en dan volgt wellicht nog een operatie. Ik lust ze rauw!

En nu het echte verhaal: Maarten werd aangevallen door 34 bodybuilders, 3 kleerkasten en een kabouter, maar liet ze binnen 10 minuten huilend weglopen naar hun mama. De mensheid is dus gewaarschuwd.