Ik heb hem al een week, maar ik had nog geen tijd om er iets over te schrijven.

Het zit zo: mijn auto moest naar de keuring en haalde deze niet. Ik had al stilletjes zo’n vermoeden, aangezien hij steeds meer begon te rammelen en ik al een paar keer was geslipt. De banden vooraan hadden haast geen profiel meer en de onderkant/zijkant zat vol roest en gaten. Gelukkig was ik al aan het rondkijken wat ik na de luidruchtige vierwieler wilde hebben. Het was óf een toyota avensis óf een ford focus break (stationwagon). Na een blik in de portemonnaie was het verdict snel gevallen: Ford Focus. Via internet hadden Jurr en ik twee kandidaten gevonden, die we twee dagen na het bezoek aan de keuring al gingen bekijken. De eerste kwam uit 2005 en was donkerblauw, maar tijdens de testrit vond ik het niet lekker schakelen. De verkoper, die verplicht mee was, reageerde botweg dat hij dat niet begreep want hij schakelde super volgens hem. De auto en de verkoper deden me twijfelen. Maar er wachtte nog een tweede bolide. Deze was zilverkleurig, kwam uit augustus 2006, was piekfijn in orde binnenin en gleed over de weg. Bingo! Jurr kon nog een tik van de prijs afpraten, zodat we met een extra grote glimlach naar huis reden.

(De foto hierbij is NIET mijn auto. Die van mij is zilver.)

Dit bericht is gepost door Katrien op op 29 October 2009 om 10:39 pm uur en is geplaatst in Uncategorized. Je kunt alle reacties op dit bericht volgen via de RSS 2.0 feed. Je kunt een reactie achter laten of trackback vanaf je eigen site.