Jurr en ik hebben de voorbije week genoten van ons bouwverlof op de Heiststeenweg. De eerste grote werken voltrokken zich: onze eigen ramen langs de achterkant ingooien, het aanbouwstuk ontdoen van zijn dak en de haard openbreken. Veel te traag maar zeker zagen we ons stulpje veranderen. We dachten die week meer werk verzet te krijgen, maar de planning moest herzien worden. Gelukkig kregen we op zaterdag versterking van een heus klus(breek)team. Met die vele helpende handen zagen we met rasse schreden muur na muur uit het huis verdwijnen. Iedereen had zijn eigen plekje om zich te bewegen: vooraan werd door vier man bepleistering van de muren gehaald, de vloer in de kamer erachter werd 40 cm uitgeschept en een muur verwijderd, weer wat verder werden de laatste dakbalken eruit gesloopt en een muur uitgebroken en helemaal achteraan verdween een volledig afdak. 12 paar extra handen dat maakt een heus verschil! De avond werd besloten met een duik in moeders zwembad en een groot bord spagetti met pint. Hopelijk zitten we volgend jaar rond dezelfde tijd weer samen met een pint in onze handen naar een (bijna) afgewerkt huis te koekeloeren op de Heiststeenweg. Foto’s van de harde werkers kan je HIEEEER vinden. Nog eens bedankt!

Vanochtend zijn wij bij de Notaris langsgeweest. De kopers (wij), verkopers, bankdirecteur, notaris en de medewerker van onze notaris waren aanwezig. Na veel handtekeningen (ik voelde mij al een echte filmster) is het dan officeel: wij hebben de woning gekocht!

Een “nadeel” is dat wij nu ook écht moeten beginnen met afbetalen.  Aankomende maandag begint ons bouwverlof. Slopen slopen slopen!

Nu en dan zijn we uitstapjes aan het maken naar het huis om hier en daar dingen af te breken. Al die kleine beetjes doen een hoop. Wat we voornamelijk al hebben gedaan is het afbreken van houten wandjes en schotjes. Erg leuk werk, moest het niet zijn dat al die balkjes vol zitten met spijkers en schroeven. Al die scherpe dingen hebben al enkele gaten gemaakt in mijn tere huidje. Eén spijker heb ik al in mijn duim geplant, een andere in mijn voet en vandaag op het containerpark bleef bij de laatste plaat die ik wilde weggooien een spijker hangen in mijn arm. Misschien tijd om eens wat beter te gaan opletten?