Nu Jurr en ik hard werkende mensen zijn, is het weekend telkens drukbezet met “minder leuke dingen doen”, zoals de was en strijk, en “leuke dingen doen”, zoals shoppen of wandelen. Afgelopen weekend en dat ervoor stonden in het teken van “leuke dingen doen voor ons toekomstige huis”. We hadden een tijd geleden dia’s bekeken van toen ik nog klein was. Op één van de dia’s stond de brievenbus die vroeger bij mijn grootmoeder stond. Een uniek ding, aangezien mijn vader en mijn tante de bus hadden ontworpen en gemaakt. Jurr en ik vonden het een erg mooie brievenbus en we wilden die later ook wel voor onze deur hebben staan. Bijgevolg spendeerden we de vorige weekenden met het maken van de postbus, voorzien van onze eigen initialen.

Hij is erg mooi geworden! Onze houtbewerkingsvaardigheden beginnen ook te vorderen. We hebben zelfs deuveltjes gebruikt om de constructie in elkaar te zetten, waardoor het een stevig geheel is geworden. Ook het schilderwerk is mooi geworden. Helaas moet de prachtige brievenbus nog even opgeborgen worden tot we een huis gevonden hebben. Wanneer het zover is moet er ook nog even het huisnummer op geschilderd worden.

Update: nu ook met foto!

Ik heb mijzelf dit weekend getrakteerd. Niet op een flesje champagne of een lekkere wellnessdag, maar op een fiets. Het was al sinds mijn twaalf jaar geleden dat ik een fiets gekocht had. Toen gebeurde dat met de centen die ik kreeg voor mijn vormsel, nu met mijn eerste halve salaris. Toen ging het om een “grote” fiets, nu om een heel erg kleine. Ik heb namelijk een vouwfiets gekocht.

Ik neem de trein naar het werk, want dat heeft twee grote voordelen. Dat wordt betaald door de baas (en benzine niet) en je kan er lekker een boek lezen. Het enige lastige is dat de trein ‘s avonds net vertrekt als ik gedaan heb met werken en de volgende pas 45 minuten later gaat. Dit zou willen zeggen dat ik ofwel later moet gaan werken, ofwel die ene vroege trein moet halen. Ik heb voor de laatste optie gekozen en daar speelt de vouwfiets een rol in. Wanneer ik de vouwfiets meeneem, moet ik niet telkens 10 minuten verspelen ‘s morgens en ‘s avonds aan het halen/wegzetten van mijn gewone fiets. Het geeft mij net die paar minuten extra om vroeger aan te komen en te vertrekken op mijn werk, zodat ik toch de vroege trein haal. Dat wil ook zeggen dat ik ‘s avonds nog wat van de zon kan genieten, waardoor ik gezond en gemotiveerd blijf op mijn werk.

Tot nu toe is mijn record om de fiets op te plooien of uit te vouwen 23 seconden. Morgen moet ik nog wel eens “oefenen”, want ik wil geen mal figuur slaan als ik voor het eerst de fiets meeneem op de trein.

Goed… een crisis heeft een (belangrijke) nadelen (zie vorige post). Maar aan de andere kant: de vraagprijs van huizen daalt gemiddeld met 5 procent. Dus ben ik nu voor of tegen? Een goedkoop huis kan tenslotte ook geen kwaad!

Volgens één maatschappijanalyse (van de vele) gaan tijdens een hoogconjunctuur de vrouwenrokken naar omhoog , tijdens een laagconjunctuur naar omlaag. Zo klom in de woelige sixties de rok tot aan het zitvlak, in de oliecrisis-seventies droeg men de maxirok, tot aan de enkels. Te nemen voor wat het waard is. (gejat van: http://cycade.blogspot.com/)

Gadverdamme, dat die crisis maar snel overgaat! 😉