Gisteren was er een wielerwedstrijd in Beerzel. Zij passeerde ook ons huis, de ideale gelegenheid om eens  de panning-techniek toe te passen. De achtergrond had, wat mij betreft, nog waziger gemogen. Ook mochten de wielrenners iets scherpers. Och – volgend jaar weer en beter. Dan kan ik meteen vergelijken met deze foto’s 🙂

Een nieuwe camera – die moet uitgetest worden natuurlijk!

Jurr vierde dat hij nog even 30 was. En dat werd een groots feest. Op het einde werd er flink gedanst door iedereen. Alle moves zijn gekiekt, zelfs die van Wietse! Ik hoop dat we nog veel van deze uitbundige feestjes mogen meemaken. Fijn dat iedereen er was!

Het was even stil op onze webstek. We hebben de drukke verhuizing erop zitten. Direct daarop volgde een intensieve bezoekronde van alle nieuwsgierigen. De eerste week kregen we enkele Belgische nonkels, tantes en vrienden over de vloer, waarna er bijna elk weekend wel iemand uit Nederland van de partij was. Erg leuk! Erg vermoeiend! Zeker gezien we tussen al dat bezoek nog verder werkten aan ontbrekende delen. Zo hadden we het koud tijdens het weekend dat Rosita, Roland en Tom op bezoek waren, gezien er tocht uit het niet-geïsoleerde stalletje kwam. Gelukkig bleef de sneeuw uit en konden we intussen een deur plaatsen. Als we binnenkort nog een deur erbij hebben en we de haard kunnen aansteken, dan mag de sneeuw eindelijk komen. Meer nog, dat zou gezellig zijn! Ook Kerst mag komen. Ik zie al uit naar het plaatsen van onze eerste kerstboom.

De dagelijkse routine is dus aan het weer keren, al hebben we hier en daar een nieuwigheid. Na een overwegend gekende Belgische keuken bij moeder thuis, experimenteren we nu met Jeroen Meus recepten en wokrecepten. Anders eet je vaak hetzelfde blijkt. Jurr vond dat we één keer per week vegetarisch moesten eten, dus dat doen we zo en dat bevalt erg. Wat we van de Wolfslei meenemen, is de gewoonte om elke dag soep te eten en uit Rosita haar keuken nemen we de Surinaamse en Chinese kruiden en de gewoonte om boodschappenlijstjes op te maken per week aan de hand van een weekplanning. Heerlijk om op onszelf te wonen!

De bouwvakkers zijn net een weekje aan het werk na het bouwverlof, terwijl dat van ons net een week bezig is. Het grote bouwverlof deze keer, want op het einde van deze zware verbouwweken verhuizen we… met of zonder bepaalde onderdelen van een huis: met of zonder vloer, met of zonder deuren, met of zonder omkasting hier en daar. Hieronder een stand van zaken. Onze planning (met klusjes tot op de halve dag uitgekiend) lijkt voorlopig te kloppen, maar daar hangen dan wel dagen van 8 tot 21u aan vast. Mede dankzij de extra handen van moeder en co konden zelfs extratjes verwezenlijkt worden zoals de opschoning van de luiken en de voortuin.

Er is de afgelopen weken weer vanalles gebeurd. Zoveel zelfs dat de tijd ontbrak om er even een woordje over neer te schrijven. Ten eerste werd de badkamer, met name de douche onder handen genomen. We hadden gedacht in één verlengd weekend de klus te klaren, maar dat pakte anders uit. We waren enkele dingen uit het oog verloren, zoals de droogtijd van de voorbehandeling (vochtwering) van de gyproc muren en gecementeerde muur, respectievelijk babyblauw en babyroze. Op een gegeven moment leek de douche eerder op een kinderkamer. En dan was er nog het tegelen zelf dat toch minder vlot ging dan gepland. Dat heb je natuurlijk als je dit voor het eerst doet. Uiteindelijk wisten we dit weekend alles af te voegen. Dit koste uiteraard ook weer meer tijd dan voorzien, maar het resultaat mag er wezen!

Ten tweede werd tussentijds even een omkasting voor het inbouwtoilet beneden voorzien, zodat volgende week het toilet gehangen kan worden en ik eindelijk mijn toilettripjes naar oma en opa kan staken. Ten derde werd nagedacht over de keuken. Na bezichtiging van een alternatief voor de Ikea-keuken, die we vanaf het begin in gedachten hadden, werd onze keuze voor Ikea nogmaals bevestigd. Een ‘echte’ keuken zit ver boven ons budget en het alternatief bij Cevo (zelfbouwmarkt) zag er nogal nep uit. Diezelfde week voegden de daad bij het woord, de Ikea keuken werd ergens op een avond gehaald en het weekend later werd ze deels in elkaar gezet onder Peters deskundige toezicht. Als laatste waren er ook nog de ‘kleine’ bezigheden, zoals het plaatsen van de vensterbanken, het aanpassen van de luiken en moederlief gaf de ramen een goede poetsbeurt, waardoor het glas wel verdwenen lijkt. Hieronder enkele indrukken. Intussen kan het aftellen naar de verhuizing (rond half augustus) beginnen en er is nog heel veel te doen.

Vorige zaterdag zetten we onze eerste tanden in de oprit. Er waren dan wel twee kranen langsgeweest, maar deze konden niet alles graven. We wilden geen zand laten afvoeren (dat kost geld), er was weinig ruimte en het was nog niet helemaal duidelijk waar alles kon/moest komen, dus we klaarden de klus zelf met de hand, na overleg met de aannemer die de buizen zal steken. De eerste dag spendeerden we vooraan tussen de stenen waartussen af en toe zand bleek te zitten. De geulen moesten tot bijna één meter diep gaan, dus het was een werk van lange adem.

Dit weekend gingen we verder met versterking. Ik had door de week behoorlijk de grond gekust en had een lichte hersenschudding opgelopen, waardoor Valerie aanbood om te komen helpen. Gelukkig maar, anders waren we nooit klaar geraakt. Op het einde van dag twee hadden we een lange geul tot achter gegraven waarlangs het regenwater naar de regenput zal lopen. We waren zo goed als klaar, toen we nog een ijzeren buis tegenkwamen die dwars door onze geul liep. Tijdens de dag hadden we al betonnen balken en ijzeren draagbalken uit de grond gevist, dus we waren niet verbaasd. Jurr haalde daarop de slijpschijf om het onding uit onze gracht te verwijderen en begon aan de klus. Hij was nog niet op de helft of hij werd verrast door een douche. Er bleek water op de buis te staan. Wat nu?

De buis liep naar (of van) de buurmaan, dus onze eerste reactie was om de buurman te vragen zijn water af te sluiten. En gelukkig bleek dat te werken. Maar dan… we zaten met een doorgeslepen leiding en buren zonder water. Met veel geluk (en hulp van het moeder-netwerk) vonden we die zaterdagavond nog een loodgieter die ons uit de nood hielp door een dop te zetten op de buis. Opeens werd ook duidelijk waarom de buren hun waterrekening opeens enorm daalde toen de vroegere bewoners uit ons huis gingen. De snodaards hadden jaren water afgetapt. De buren hadden door de jaren bedacht hoe ze konden bezuinigen op hun hoge waterfactuur. Ze kochten dus een zuinigere wasmachine en sproeiden hun gras niet meer, juist toen de vroegere bewoners verhuisden. Ze hadden jaren niets doorgehad, maar nu viel alles op de plaats.

De derde dag was minder spannend. Er kwamen nog hier en daar geulen en grondhopen bij, zodat alles open of vol lag. Dinsdag worden de buizen gelegd. Dan mogen we al dat pokkezand met die stenen weer teruggooien. Argh!

Tegen alle aannemers had ik gezegd dat ze half juni verder konden. En dus vielen ze bij hopen binnen. Vanochtend werden de regenwaterput (10 000l) en de septische put (2000l) geleverd toen ik op weg was naar het station. En vandaag begonnen de elektriciens aan de afwerking. Dus ik had mijn telefoon in de aanslag voor als ze zouden bellen. Op de middag kreeg ik inderdaad een telefoontje, maar niet van Elektro Wouters. Onze grondwerker kreeg ik aan de lijn, want hij had op een andere werf vroeg gedaan, dus of ik in de namiddag aanwezig kon zijn zodat hij de grootste put (regenwater) al kon plaatsen met zijn grootste kraan. Gelukkig heb ik nog heel wat overuren staan en heb ik een flexibele baas, dus 4 uur later stond ik in de tuin in een immens gat te kijken. Hoe een dag kan keren… Hierbij wat sfeerfoto’s. En ik mag jullie trots vertellen dat wij de 2 na moeilijkste klus waren die de grondwerker al had moeten doen. De put was erg groot ten opzichte van de oprit, dus het was een spannende rit tot achter in de tuin! Zaterdag komt hij met een kleinere kraan de andere put steken.

De vensterbanken staan er bijna in. In de voorbereidende fase houdt Jurr zich nog wat bezig met het ontwerpen van ingewikkelde constructies om er voor te zorgen dat het onderste latje, wat we eraan wilden lijmen,te klemmen. (we hadden maar 2 grote klemmen en dat was te weinig) Dan nog een borstel en een zandzak om alles recht te laten staan. Mooi toch? Morgen is alles af.